MEDYCYNA NATURALNA - FORUM...........................Rodzaju 1:29 Potem rzekł Bóg: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie na całej ziemi i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie: niech będzie dla was pokarmem!

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

MIĘTA

Mięta - Mentha (Labiatae).

Opis.

1. Mięta pieprzowa - Mentha piperita - bylina dorastająca do 90 cm wys., o miłym miętowym, ostrym zapachu i smaku; łodyga podnosząca się, ciemno-purpurowa; ulistnienie równoległe; liście jajowato-podługowate, brzegiem nierówno, ostro piłkowane; kwiaty zebrane w gęsty niby-kłos; kielich rurkowato-dzwonkowaty, o 5 ząbkach; korona z rurką ukrytą w kielichu, podzielona na 4-5 łatek, bez wyraźnych warg; pręcików 4; słupek 1; kwiaty liliowe. Roślina uprawiana dla celów farmaceutycznych i leczniczych.

2. Mięta polej - Mentha pulegium - bylinę, do 30 cm wys.; łodyga u nasady pełzająca, wyżej wzniesiona; liście eliptyczne lub odwrotnie jajowate, brzegiem drobno piłkowane; kwiaty wyrastające z kątów liści mają postać nibykłosów; korona różowa, owłosiona; kielich dwuwargowy, pięcioząbkowy. Kwitnie od lipca do września. Występuje w południowej części niżu; dochodzi do lini Warszawa - Poznań (południowe okolice Poznania i Warszawy). Rośnie nad brzegami wód, na terenach podmokłych,

3. Mięta długolistna - Mentha longifolia - bylina dorastająca do 100 cm wys.; łodyga, owłosiona; liście podługowate lub lancetowate, siedzące (bez ogonków) lub krótkoogonkowe, brzegiem grubo, nierówno ząbkowane lub ostro piłkowano-ząbkowane, z wierzchu nagie, spodem szaro kutnerowate (istnieją podgatunki o liściach owłosionych!); kwiaty - niby-kłoski gęste, walcowate; korona czerwonoliliowa lub różowa; kielich dzwonkowaty. Kwitnie od lipca do września. Roślina pospolita w całym kraju, występująca najczęściej masowo. Rośnie na wilgotnych brzegach rzek, stawów, źródeł, jezior, na bagnach i moczarach, na wilgotnych lub podmokłych polanach leśnych.

4. Mięta polna - Mentha arvensis - bylina do 40 cm wys.; łodyga podnosząca się, owłosiona, czterokanciasta, równomiernie owłosiona; ulistnienie równoległe; liście ogonkowe - jajowate, brzegiem piłkowane; kwiaty rurkowate bez wyraźnych warg, drobne, fioletowe. Rośnie w miejscach wilgotnych (podmokłe lasy, polany, łąki, brzegi wód). Pospolita w całym kraju.

Wszystkie wyżej opisane mięty są lecznicze.

Surowiec.

Surowcem jest ziele (górne odcinki) lub sam liść - Herba vel Folium Menthae. W zależności od jakiego gatunku surowiec pochodzi do nazwy rodzajowej dodaje się nazwę gatunkową, np. Folium Menthae piperitae (FP I, II, III, IV i V; w wolnej sprzedaży w aptekach i w sklepach zielarskich - opak. 20, 25 i 50 g), Herba (Folium) Menthae pulegii, M. longifoliae itd.

W aptekach i w sklepach zielarskich można także nabyć nalewkę miętową - Tinctura Menthae (płyn 25 i 35 g), wodę miętową - Aqua Menthae (na receptę wykonują apteki) i olejek miętowy - Oleum Menthae /Divapharma-Knufinke; Pollena Aroma/ - 10 ml. Popularne krople miętowe - Guttae Menthae (płyn 35 g) zawierają nalewkę miętową (95 g) i olejek miętowy (5 g). Krople miętowe powinny znaleźć się w każdym domu.

Ziele (liście) mięty zbiera się przed lub w czasie kwitnienia i suszy w temp. do 40o C.

Skład chemiczny.

W liściu mięty pieprzowej znaleźć można: olejek eteryczny - 0,5-1,5% (wg. J.K. Podlewskiego - ok. 2,5%), garbniki - 6-12%, goryczki, fenolokwasy, flawonoidy (apigenina, i luteolina, diosmetyna), karoten - do 40 mg!, kw. kawowy (0,5-2%), kw. chlorogenowy (0,7%), kw. ursolowy (0,3%), kw. oleanolowy (0,12%), betainę, argininę, fitosterol, tłuszcze, glukozę, ramnozę, sole mineralne (dużo boru, miedzi, sodu, żelaza, cynku, manganu, glinu, molibdenu i magnezu).

Mięta polej zawiera ok. 1% olejku eterycznego (max 1,5%), a w nim pulegon (80%), mentol, menton, azulen i piperiton. Ponadto ziele posiada saponiny trójterpenowe, garbniki, sole mineralne, flawonoidy i witaminy.

Ziele mięty długolistnej zawiera kw. ursolowy, kw. oleanolowy, saponinę - stachiozę, olejek eteryczny, a w nim piperiton, piperytenon i oksypiperiton.

W zielu mięty polnej występuje olejek eteryczny składający się z pulegonu, mentonu i piperitonu. Olejek ten nie zawiera mentolu !.

Pulegon zbudowany jest z 10 atomów węgla, 16 atomów wodoru i 1 atomu tlenu. Jest to keton terpenowy optycznie prawoskrętny, oleista ciecz o miętowo-winowym zapachu i smaku.

Mentol zbudowany jest z 10 atomów węgla, 20 atomów wodoru i 1 atomu tlenu, alkohol terpenowy o zapachu mięty i chłodzącym smaku, lewoskrętny optycznie, rozpuszczalny w eterze i w etanolu. Charakteryzuje się niską temperaturą topnienia, która wynosi 42,5o C.

Działanie.

Mięta pieprzowa, mięta kłosowa, mięta kędzierzawa, mięta japońska i mięta nadwodna, czyli gatunki zawierające mentol działają rozkurczowo, wiatropędnie, wykrztuśnie, uspokajająco, odkażająco, rozgrzewająco, żółciopędnie, znieczulająco i przeciwbólowo (w dużych stężeniach), odświeżająco, przeciwzapalnie, wzmacniająco, napotnie, moczopędnie; obniżają ciśnienie krwi (w dużych dawkach), rozszerzają naczynia wieńcowe (efekt krótkotrwały i przy dużej dawce); przywracają prawidłowe ruchy robaczkowe jelit; zwiększają wydzielanie soku żołądkowego, trzustkowego i jelitowego; regulują wypróżnienia; wywierają wpływ przeciwwymiotny.

Mięta polna i mięta, długolistna, czyli gatunki nie zawierające mentolu działają żółciopędnie, ściągająco, moczopędnie, rozkurczowo i trawiennie.

Wskazania: brak łaknienia, zaburzenia trawienne połączone z nudnościami, wymiotami i bólami brzucha, choroby wątroby, pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, nerwobóle (+ kora lub owoc bzu czarnego), reumatyzm, obfity i tłusty posiłek, przeziębienie, zmarznięcie, nieżyty układu oddechowego (nalewkę miętowa oraz krople miętowe udrażniają i rozszerzają drogi oddechowe, co jest jednak zjawiskiem krótkotrwałym), kaszel, zaparcia, biegunka, choroby skórne (+ inne zioła), bezsenność (+ melisa), zdenerwowanie (efekt słaby), zgaga (są skuteczniejsze zioła, mięta często zawodzi), nieprzyjemny zapach z ust wydobywający się w rzeczywistości z żołądka lub jelit, w których zachodzą niepożądane procesy fermentacyjne (gnilne), sprue, stany zapalne i zakażeniowe układu pokarmowego, złe samopoczucie (+ ziele rozmarynu lub glistnika), choroby zakaźne.

Zewnętrznie (płukanki, przepłukiwanie, nasiadówki, okłady, przemywanie, kąpiele): piekące oparzenia (krople, olejek lub nalewka), świąd skóry (nalewka, krople), łojotok, stany zapalne skóry, jamy ustnej, gardła, powiek, gałki ocznej (stany ropne), łzawienie oczu, zapalenie pochwy i warg sromowych, rany, owrzodzenia (wyciągi alkoholowe), odparzenia, przetłuszczające się włosy, zmiany alergiczne, ukąszenia owadów (komarów, os, pszczół; piekące, bolące lub swędzące miejsce przemywać kroplami lub nalewką miętową), mięśnio- nerwo- i stawobóle (wcieranie olejku lub wyciągu alkoholowego), bolesne uderzenia (nalewka lub krople miętowe + nalewka arnikowa w równych częściach - do okładów – z wodą lub przemywań – w stanie nierozcieńczonym).

Napar: 2 łyżki suszu zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 20-30 minut; przecedzić. Pić 3-4 razy dz. po 100-200 ml; dzieci do 1 r. ż. -11-22 ml, do 3 r. ż. - 15-30 ml, do 6 r. ż. - 28-50 ml, do 10 r. ż. -40-80 ml, do 15 r. ż. - 50-100 ml, 3-4 razy dz. Znakomita jest herbatka miętowa z mlekiem posłodzona do smaku, np. miodem.

Nalewka miętowa – Tinctura Menthae: pół szkl. suchego ziela (liści) mięty zalać 400 ml wódki; wytrawiać 14 dni; przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dz. po 5 ml.

Intrakt miętowy – Intractum Menthae: pół szkl. świeżego ziela zalać 400 ml gorącego alkoholu 40-60%; wytrawiać 10 dni; przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dz. po 40-60 kropli.

Aqua Menthae: 100 g (50-51 kropli) olejku eterycznego - miętowego wymieszać ze 10 ml spirytusu, wlać do 100 ml przeg. ciepłej wody i znów zamieszać energicznie. Zażywać 3-4 razy dz. po 30-40 kropli.

Rp.

Liść mięty - 1 łyżka

Ziele tymianku - 1 łyżka

Ziele majeranku - 1 łyżka

Liść melisy - 1 łyżka

Liść szałwi - 1 łyżka

Wymieszać. 2 łyżki mieszanki zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 20 minut; przecedzić. Pić jak: napar miętowy.

Wskazania: ostre zaburzenia trawienne, bóle brzucha, niestrawność, biegunka, skurcze żołądka i jelit, bóle wątroby i trzustki, stany zapalne i zakażeniowe przewodu pokarmowego, kamica żółciowa, zastoje żółci, stany zapalne i zakażeniowe układu oddechowego, kaszel, przeziębienie, choroby zakaźne, złe samopoczucie po przejedzeniu.

Rp.

Liść babki - 1 łyżka

Liść mięty - 1 łyżka

Ziele dziurawca - 1 łyżka

Ziele krwawnika lub rumianku - 1 łyżka

Wymieszać. Przyrządzić i pić jak wyżej.

Wskazania: zaburzenia trawienia, biegunka, nieżyt jelit i żołądka, choroby wątroby, pęcherzyka i dróg żółciowych oraz trzustki, choroby skórne.

Rp.

Nalewka miętowa (krople) - 10 ml

Nalewka glistnikowa - 10 ml

Nalewka tymiankowa - 10 ml

Nalewka arcydzięglowa lub biedrzeńcowa - 10 ml

Nalewka melisowa - 10 ml

Płyny wymieszać. Zażywać 2-4 razy dz. po 2,5-3 ml (max 5 ml). Lek powinien znaleźć się u osób, u których występują ataki pęcherzyka żółciowego, bóle wątroby, skurcze jelit, ostre bóle żołądka i trzustki, bolesne miesiączkowanie, duszności, nerwice wegetatywne (np. serca, żołądka), bezsenność, zdenerwowanie z byle powodu oraz lęki. Preparat rozszerza drogi oddechowe, naczynia krwionośne, obniża ciśnienie krwi, znosi kłucie w sercu, rozkurcza mięśnie gładkie, działa silnie żółciopędnie, wykrztuśnie, wiatropędnie, uspokajająco, wzmacniająco, orzeźwiająco i rozluźniająco na mięśnie szkieletowe (znosi “spięcie" i leczy stres).

Wykazuje działanie przeciwwymiotne, przeciwbólowe i przeciwdrgawkowe.

http://www.rozanski.ch/fitoterapia2.htm

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: MIĘTA

Mięta polna.

Wykorzystanie mięty polnej w ziołolecznictwie jest nieocenione. Do jej podstawowych właściwości należy działanie:

antyseptyczne,
wiatropędne,
wykrztuśne,
rozkurczowe,
przeciwbólowe.
W dzisiejszych czasach mięta polna jest bardzo często wykorzystywana jako domowe, ziołowe lekarstwo. Ludzie cenią szczególnie jej właściwości antyseptyczne oraz jej pozytywny wpływ na trawienie. Jednakże, podobnie jak inni przedstawiciele mięt, mięty polnej w zbyt dużych ilościach nie powinny spożywać kobiety w ciąży.

W Europie miętę polną stosuje się tradycyjnie do walki z bólami brzucha, np. wzdęciami, innymi problemami z trawieniem, problemami z woreczkiem żółciowym, oraz z kaszlem. Mięta polna działa wiatropędnie oraz wykrztuśnie. Mięta polna przynosi ulgę w bólach menstruacyjnych, ponieważ działa rozkurczowo. Obecnie bardzo często staje się składnikiem wielu maści. To szerokie zastosowanie mięty polnej jest możliwe, dzięki jej bogatej zawartości. Można z niej uzyskać metol, menton, taniny, flawonoidy oraz a-Pineny.

Korzyści zdrowotne mięty polnej obejmują ponadto: łagodzenie bólu zębów, spuchniętych dziąseł oraz aft, olejek z liści mięty polnej działa uspokajająco oraz ma pozytywny wypływ na zmiany skórne, np. trądzik. Świeże liście pomagają na ból głowy oraz zawroty głowy. Mentol uzyskany z mięty polnej powszechnie stosuje się w stomatologii jako miejscowy środek antybakteryjny efektywnie działający przeciwko paciorkowcom

Mięta polna jest znana również w medycynie tybetańskiej. Stanowiła ona lekarstwo stosowane zewnętrznie. Używano jej głównie do leczenia gruźlicy płuc, chorób żołądka, przeziębień, migren, nudności, alergii, wymiotów. Uważano, że mięta polna sprawdzi się również w walce ze skurczami oraz w łagodzenia bólów reumatycznych oraz artretycznych.

Mięta polna – zastosowanie i sposoby użycia
Miętę polną można przyjmować w następujących formach:

suszonych liści,
naparu,
ekstraktu – olejku z mięty polnej.
Ze względu na swój intensywny aromat mięta polna znalazła zastosowanie również w kuchni. Liście mięty polnej są jadalne w każdej postaci (suszone, gotowane lub surowe). Liście oraz młode pędy polnej mięty stanowią świetny dodatek do wielu potraw, sałatek, deserów oraz sosów. Nadają im niezwykle świeży oraz orzeźwiający smak, dzięki czemu są nieodłącznym elementem deserów oraz napojów serwowanych latem. Mięta polna znalazła także szczególne zastosowanie w kuchni indyjskiej, w której jest wykorzystywana do przyrządzenia tradycyjnego, gęstego sosu chutney. Jednakże wysuszone liście mięty polnej sprawdzą się również w formie naparu. W upalne dni staną się alternatywą dla mało orzeźwiającej herbaty.

Wiele osób zwraca także uwagę na walory estetyczne mięty polnej. Dostrzega w niej potencjał ciekawej rośliny ogrodowej, która może przyczynić się do urozmaicenia ogrodu.

Dodatkowo olejek z mięty polnej wykorzystuje się obecnie do produkcji naturalnych past do zębów, kremów, maseczek, mydeł oraz perfum. Mięty polnej często używa się w aromaterapii, wykorzystując zawarty w niej olejek eteryczny. Orzeźwia, tonizuje oraz odpręża.

Mięta polna jest uznawana przez niektórych jako efektywny odstraszasz insektów oraz gryzoni. Szczury i myszy nie przepadają za intensywnym zapachem mięty polnej. Niegdyś miętę polną umieszczano w spichlerzach w celu ochrony zboża przed gryzoniami.

Mięta polna hamuje proces kwaśnienia, z tego względu w przeszłości była bardzo często dodawana do mleka.

Źródło: https://www.stolicazdrowia.pl/3121/miet … ob-uzycia/

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: MIĘTA

Mięta pieprzowa

Mięta pieprzowa znajduje zastosowanie w kuchni i ludowej medycynie od wieków. Mięta pieprzowa polecana jest przede wszystkim w dolegliwościach układu pokarmowego, zwłaszcza bólu brzucha, wzdęciach i braku łaknienia. W starożytności napar z mięty był polecany na łagodzenie objawów migreny. Poza tym można ją stosować na zmiany skórne, powstałe w przebiegu ospy czy opryszki. Sprawdź, jakie jeszcze właściwości i działanie ma mięta pieprzowa.

Mięta pieprzowa (łac. Mentha piperita L.), zwana także miętą lekarską, to zioło, którego właściwości i działanie doceniano już w starożytności. W lecznictwie znalazło zastosowanie ziele mięty pieprzowej ( Herba Menthae piperitae), liście mięty pieprzowej (Folium Menthae piperitae), olejek (Oleum Menthae piperitae) i mentol (Mentholum), który uzyskiwany jest z olejku z mięty pieprzowej przez wymrażanie.

Mięta pieprzowa na dolegliwości żołądkowe
W medycynie ludowej liście mięty pieprzowej oraz olejek miętowy stosowało się w bólach żołądka, zaburzeniach trawienia, jak nudności, niestrawność, a także w kolkach jelitowych. Obecnie liście mięty pieprzowej w postaci herbaty, nalewki, olejku i wyciągu są stosowane w dolegliwościach, takich jak skurcze górnego odcinka przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, gdyż wykazują działanie rozkurczowe i obniżają napięcie mięśni gładkich.

W przypadku nadkwaśności żołądka mięta może powodować nasilenie dolegliwości.

Za działanie przeciwskurczowe odpowiedzialne są flawonoidy oraz związki zawarte w olejku miętowym, a przede wszystkim sam mentol.

Miętę pieprzową można także stosować w niestrawności z zaburzeniami wydzielania soków trawiennych. Mięta pieprzowa zwiększa bowiem ilość soku żołądkowego, dzięki czemu ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów.

Ponadto można ją stosować w nieżycie żołądka oraz w syndromie drażliwego jelita.

Poza tym mięta pieprzowa przywraca prawidłowe ruchy perystaltyczne jelit, umożliwia odpowiednie przemieszczanie treści jelitowej oraz odejście gazów, a tym samym zapobiega wzdęciom.

Więcej w linku:

https://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/ … -GV5k.html

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: MIĘTA

Mięta polej

Mięta polej  (Mentha pulegium)
Mięta polej jest wieloletnim ziołem, krzewiastego pokroju, osiągająca wysokość do 40 cm. Łodyga mięty jest rozgałęziona w okółkach liści, koloru zielonego aż do brunatno-brązowego w zależności od odmiany. Mięta  wytwarza pod poziomem gleby białe, poziome kłącza lub powierzchniowe kłącza koloru zielonego w zależności od tego, jak bardzo jest wilgotna gleba, w której rośnie. Liście mięty są kształtu podłużno-jajowatego, nierównomiernie piłkowane na ich końcach. Kwiaty zioła są niewielkie od 5 mm do 6 mm długości w kolorze różowym, czerwonawym lub jasno fioletowym. Mięta  jest używana przede wszystkim ze względu na swoje właściwości pobudzające, przeciwwiatrowe oraz leczące dolegliwości żołądkowe. Zioło to jest stosowane w przypadkach problemów z niestrawnością, kolką lub wzdęciami. Zioło jest zwykle używane w postaci ciepłej herbaty przygotowanej z liści. Kilka szklanek dziennie może być wypijanych w celu szybkiego i skutecznego złagodzenia dolegliwości żołądkowych. W Europie, mięta jest często wykorzystywana w różnorodnych mieszankach herbat, które są przeznaczone do łagodzenia różnych dolegliwości związanych z żołądkiem, jelitami bądź wątrobą. Mięta  w postaci herbatki ziołowej może być po prostu stosowana dla przyjemnego i orzeźwiającego jej smaku.

Mięta polej zostala umieszczona na Czerwonej Liście Roślin i Grzybów Polski, w grupie gatunków rzadkich. Pozyskiwany z jej liści olejek eteryczny wykorzystywany jest w przemyśle chemicznym, perfumeryjnym, farmaceutycznym, spożywczym (m.in. do wyrobu słodyczy) i tytoniowym.

Mięta polej uprawa:
Miete pieprzowa uprawia sie na skale przemyslowa, jak równiez w przydomowych ogródkach w Europie, Azji czy Ameryce Pólnocnej. Mieta rosnie najlepiej w wilgotnej, piaszczystej glebie.

Surowce lecznicze: Części nadziemne, olejek eteryczny.

Mięta polej zastosowanie:
Mięta  jest wspaniałym środkiem leczniczym dla układu pokarmowego. Zwiększa przepływ soków żołądkowych oraz żółci żołądkowej, jak również relaksuje mięśnie jelit. Zioło to posiada właściwości łagodzące wyściółkę oraz mięśnie okrężnicy, co pomaga w przypadkach rozwolnienia, jak również łagodzi spastyczną okrężnicę (częsta przyczyna zatwardzenia). Powleczony warstwą zabezpieczającą przed działaniem soku żołądkowego olejek z miety jest stosowany w krótkotrwałym leczeniu zespołu jelita wrażliwego. Na przykład w Anglii, lekarze zajmujący się chorobami układu pokarmowego rozpylają rozcieńczony olejek z mięty na instrument wykorzystywany podczas wziernikowania okrężnicy w celu uniknięcia jej skurczów.

Jeżeli zastosujemy miętę  na skórę, złagodzi ona ból oraz obniży wrażliwość. Rozcieńczony olejek z mięty jest używany jako środek do inhalacji oraz do nacierania klatki piersiowej w przypadku infekcji górnych dróg oddechowych. Natomiast całe zioło jest ważne w przypadku infekcji układu pokarmowego.

Mięta posiada właściwości zarówno rozgrzewające, jak i chłodzące. Kiedy jest stosowana wewnętrznie, wzmaga gorąco i poprawia krążenie oraz poprzez rozproszenie krwi bliżej powierzchni ciała powoduje pocenie się. Ta właściwość może być wykorzystana wtedy, kiedy biorą nas dreszcze, mamy gorączkę, przeziębienie lub grypę. Działanie ściągające oraz zmniejszające przekrwienie mięty pieprzowej pomaga w złagodzeniu uczucia zapchanego nosa oraz kataru. Olejek z mięty jest czasami dodawany do gorącej wody, a następnie opary są wdychane w celu złagodzenia przeziębienia. Należy podkreślić, że menthol (składnik olejku z mięty), jak również liście zioła mogą być dodawane do produkcji pastylek do ssania, które przynoszą ulgę w czasie kaszlu. Menthol jest głównym składnikiem we wszelkich rodzajach maści przeznaczonych do nacierania zbolałych mięśni oraz stawów w celu złagodzenia ich bólu. Menthol stosowany miejscowo na skórę łagodzi jej swędzenie.

Mięta  jest ogólnie dobrym środkiem odżywczym. Przywraca nam energię, jak również odgania letargię. Świeże liście lub płyny z mięty są stosowane miejscowo na skórę w celu złagodzenia zapalenia stawów (jeśli cierpimy na artretyzm), bólów głowy oraz migren związanych z problemami trawienia, neuralgii, rwy kulszowej oraz ogólnych bólów.

Kulinarne
Świeże liście mięty możemy umieścić w chłodnych, letnich napojach lub w owocowych ponczach. Mięta jest podstawowym składnikiem w produkcji alkoholowych napojów miętowych (np.bourbon), jak również jest dodawana do napojów alkoholowych na bazie ginu.
Świeżą miętę  możemy dodawać do sałatek, jak również do zup gorących lub zimnych. W celu wzbogacenia smaku groszku zielonego, młodych ziemniaków lub marchewki, dodaje się gałązki świeżej mięty polej do wody, w której gotować się mają wyżej wymienione warzywa. Świeżych lub suszonych liści mięty polej używa się do sosów, masła, galaretek, szczególnie do klasycznego sosu miętowego podawanego do pieczeni z baraniny.
Miętę  dodaje się także do potraw z ryb, drobiu, mięsa oraz do wszelkich potraw z fasoli, groszku, itp. Liście mięty do potraw dodaje się zmiażdżone. Świeże gałązki zioła możemy dodawać do octu.
Mięty ogólnie są szeroko stosowane w przemyśle spożywczym do produkcji słodyczy, gumy do żucia, napojów gazowanych, pieczonych produktów, lodów, żelatyn, syropów oraz likierów.

https://plumeria.sklep.pl/Mieta-Polej-Nasiona

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: MIĘTA

Mięta długolistna

Mięta długolistna zastosowanie:
Mięta jest wspaniałym środkiem leczniczym dla układu pokarmowego. Zwiększa przepływ soków żołądkowych oraz żółci żołądkowej, jak również relaksuje mięśnie jelit. Zioło to posiada właściwości łagodzące wyściółkę oraz mięśnie okrężnicy, co pomaga w przypadkach rozwolnienia, jak również łagodzi spastyczną okrężnicę (częsta przyczyna zatwardzenia). Powleczony warstwą zabezpieczającą przed działaniem soku żołądkowego olejek z miety jest stosowany w krótkotrwałym leczeniu zespołu jelita wrażliwego. Na przykład w Anglii, lekarze zajmujący się chorobami układu pokarmowego rozpylają rozcieńczony olejek z mięty na instrument wykorzystywany podczas wziernikowania okrężnicy w celu uniknięcia jej skurczów.

Jeżeli zastosujemy miętę  na skórę, złagodzi ona ból oraz obniży wrażliwość. Rozcieńczony olejek z mięty pieprzowej jest używany jako środek do inhalacji oraz do nacierania klatki piersiowej w przypadku infekcji górnych dróg oddechowych. Natomiast całe zioło jest ważne w przypadku infekcji układu pokarmowego.

Mięta  posiada właściwości zarówno rozgrzewające, jak i chłodzące. Kiedy jest stosowana wewnętrznie, wzmaga gorąco i poprawia krążenie oraz poprzez rozproszenie krwi bliżej powierzchni ciała powoduje pocenie się. Ta właściwość może być wykorzystana wtedy, kiedy biorą nas dreszcze, mamy gorączkę, przeziębienie lub grypę. Działanie ściągające oraz zmniejszające przekrwienie mięty pieprzowej pomaga w złagodzeniu uczucia zapchanego nosa oraz kataru. Olejek z mięty jest czasami dodawany do gorącej wody, a następnie opary są wdychane w celu złagodzenia przeziębienia. Należy podkreślić, że menthol (składnik olejku z mięty ), jak również liście zioła mogą być dodawane do produkcji pastylek do ssania, które przynoszą ulgę w czasie kaszlu. Menthol jest głównym składnikiem we wszelkich rodzajach maści przeznaczonych do nacierania zbolałych mięśni oraz stawów w celu złagodzenia ich bólu. Menthol stosowany miejscowo na skórę łagodzi jej swędzenie.

Mięta jest ogólnie dobrym środkiem odżywczym. Przywraca nam energię, jak również odgania letargię. Świeże liście lub płyny z mięty są stosowane miejscowo na skórę w celu złagodzenia zapalenia stawów (jeśli cierpimy na artretyzm), bólów głowy oraz migren związanych z problemami trawienia, neuralgii, rwy kulszowej oraz ogólnych bólów.

https://plumeria.sklep.pl/Mieta-Dlugolistna-Nasiona